Een van de absolute must-haves wanneer men in Xi’an vertoeft is de regionale dis met het niet te schrijven karakter ‘biang’. Een overheerlijke slurpnoedel met veel kruiden in een krachtige bouillon.  Het complexe karakter dat uit 57 penstreken bestaat, wordt overigens tweemaal  gebruikt, waarschijnlijk om het belang van de soep extra te onderstrepen.

Zittend in een overvol knijpje, wachten wij op onze beurt.  De keuken is op straat – hier worden brede noedels geslagen tot het gewenste formaat.  Vervolgens worden de volgnummers die bij de kassa na betaling zijn afgegeven omgeroepen. Het systeem werkt efficiënt.  Aan de mensen om ons heen vragen wij of zij dit karakter kunnen schrijven – niemand antwoordt bevestigend.  Op wikipedia is een schitterend gedicht te vinden dat is opgedragen aan het totale karakter  – de verschillende losse karakters/radicalen worden bezongen en aan elkaar geregen.  Een gidsend lied om de optekening te ondersteunen.  De oorsprong is onduidelijk, maar wat wel helder is, is dat dit een niet te versmaden lekkernij is.